کلام انسان، عصای معجزه گر اوست

تردید و خشم و اضطراب و ترس و نفرت، سلول های تن را پاره پاره می کند و به سلسله ی اعصاب آسیب می رساند و سبب همه ی بیماری ها و هرچه بلا و مصیبت است. پس انسان می تواند با یک حرکت عصای کلام خود، وضعیتی ناخوشایند را از میان بردارد. یعنی به جای اندوه، شادمانی و به جای بیماری، تندرستی و به جای تنگدستی، فراوانی بنشاند.