صبر کنم یا تحمل ؟ مسئله این است...

صبر از تسلیم و پذیرش می آید 

لیکن 

تحمل از مقاومت و مخالفت.

 

صبر مقدس است . صبر نوعی آشتی و صلح درونی با خود به همراه دارد . در واقع وقتی درباره ی چیزی صبر می کنی ، داری به آن اتفاق میگویی که من با تو موافقنم . تسلیمم . با وقوع تو مشکلی ندارم ، چون از درون با تو همسو و موازی هستم و وجود تو را به رسمیت شناخته و می پذیرم .

 

در تحمل مقاومت وجود دارد . نوعی مقاومت پنهان . تو داری تحمل می کنی که چه شود ؟؟؟ که بگذرد ...
چه چیز بگذرد ؟؟؟
آن چیزی که نتوانستی وجودش را بپذیری . آن چیزی که تو را به ستیز و جنگ درونی برده است . آن چیزی که در بیرون پیش آمده ، اتفاق افتاده و تو از درون با آن مخالفت ورزیده ای .
بله ، تحمل خوب است . مسکن است . ولی راه حل نیست . تحمل فقط تو را اندکی به جلو پرتاب می کند تا التیامی موقتی و ناپایدار پیدا کنی . ولی با کوچکترین جرقه ، با کوچکترین اتفاق ، مجددا همان نا آرامی قبلی ظاهر می شود . شاید هم با شدت و قدرت بیشتر .